Borneohof

Aan drie zijden volgt de nieuwbouw de rooilijn van de oude bebouwing. De rijk gedecoreerde gevels zijn geïnspireerd op de oorspronkelijke architectuur van architect A.W. Weissman en sluiten aan bij de bestaande bebouwing. Het vierde geveldeel, het pleingebouw met arcade en toren, is losgetrokken van het stratenpatroon en domineert het plein door zijn monumentaliteit en hoogte. Waar het oorspronkelijke Borneoblok met een scherpe punt het plein inkwam, heeft het Borneohof deze punt teruggegeven aan de openbare ruimte en vormt het gebouw een mooi sluitstuk op het plein. De toren gaat een dialoog aan met een andere toren op het plein, namelijk die van het nabijgelegen voormalige badhuis.

Vier grote poorten bieden via een royale trap toegang tot de verhoogde binnenhoven waaraan de 67 woningen zijn gegroepeerd. Door de hoge entrees zijn de hoven zichtbaar vanaf de straat en omgekeerd is het levendige plein zichtbaar vanuit de binnentuin. In twee toegangspoorten is door Piet Hein Eek een kunstwerk gerealiseerd met een verzameling oude deuren die overbleef na sloop van het Borneoblok. In hun nieuwe functie dragen de oude deuren bij aan de behaaglijkheid van de Borneohof. De gemeenschappelijke tuin vormt een verbinding tussen de appartementen en fungeert als een centrale ontmoetingsplek.

Er is een tweelaagse, ondergrondse parkeergarage gekomen met drie onopvallende inritten aan de Madurastraat. Het aangrenzende deel van de Borneostraat en het plein konden hierdoor vrijgemaakt worden van parkeerplekken en zijn daarmee autoluw. De sociaal-culturele voorzieningen (o.a. bibliotheek en café) in de plint versterken de centrumfunctie.